\"แยม\"เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง
\"แยม ไปเล่นซ่อนหากันป่ะ??\"หนมปังเพื่อนซี้แยมเรียกขึ้น(อยู่ที่โรงเรียน)
\"เล่นซ่อนหาอีกแล้ว ที่ไหนอ่ะ\"แยมถาม
\"แถวโรงรถอ่ะ  ไม่มีคนเลย เงียบดี\"
\"ทำไมเอาที่เงียบๆอ่ะ น่ากลัวออก\"
\"เธอกลัวหรอ ไม่เอาน่า ไปเล่นกัน\"
\"ใครเล่นบ้างอ่ะ??\"แยมถาม
\"ก็มี...น้ำตาล เนย แป้ง นมข้น ซาลาเปา เรา และก็เธอ อ้อ พี่ปาท่องโก๋ เอ้ย พี่ปาท่องโก๋ไม่มา\"
แต่แยมไม่ได้ยินประโยคที่หนมปังพูดว่า\"เอ้ย พี่ปาท่องโก๋ไม่มา\"
\"ไปดิ เราเดี๋ยวหมดเวลา\"ว่าแล้วทั้งแยมและปลาท่องโก๋ออกวิ่ง
พอมาถึงจุดรวมหมู่พวก
\"เฮ้ย เร็วดิ ใครมาถึงหมู่ก่อนไม่เป็น\"นมข้นพูด ทำให้หนมปังมาถึงก่อนแยม
\"แยมเป็นแล้วกัน ตามกติกาอ่ะนะ\"ซาลาเปาบอก
\"เราดิ แยม นับ1-20นะ เอาเลย\"แป้งพูดและวิ่งเร็วจี๋ไปหาที่ซ่อน
\"1 2 3..............18 19 20 หาแล้วนะ\"
แยมเริ่มวิ่งหาทีละคน
\"อ้าว เจอแล้ว โป้งน้ำตาล เย้\"แยมแปะน้ำตาล
\"โหย ไรอ่ะ อุส่าห์หาที่ซ่อนดีๆและ ยังโดนอีก\"น้ำตาลบ่นอย่างยิ้มๆ
\"งั้น แป๊ปนึงนะ\"น้ำตาลพูดขึ้นและวิ่งไป
แยมเดินหาคนอื่นๆต่อไป และไปหาที่ราวตากผ้า ที่ตรงนั้นมืดมาก
\"อ้าว เอาอีกคนและ โป้งพี่ปาท่องโก๋!!\"แยมไม่ได้เข้าไปแปะพี่ปาท่องโก๋และยังงงว่าทำไมพี่ปาท่องโก๋ไม่แอบ
\"แยมมมมมมมมมมม ไปเหอะ หมดเวลาแล้ว เร็ว\"หนมปังเดินมาตามแยม
\"อื้อ  อ้าวหายไปแล้ว!!\"แยมไม่ใส่ใจและวิ่งตามหนมปังไป
\"มาเร็ว ครบนะ ขึ้นตึกเหอะ\"เนยบอกและนับ
\"เอ้ย ยัง!!\"แยมบอก
\"ไร??\"แป้งถามสั้นๆ
\"เออ เมื่อกี้เธอร้องอะไรอ่ะแยม ที่ร้องว่า อ้าวหายไปแล้ว อ่ะ\"หนมปังถามแยมอย่างงงๆ
\"ก็...เมื่อกี้เค้ายังเจอพี่ปาท่องโก๋อยู่เลยนี่ ไปไหนแล้วด้วย ที่ราวตากผ้าอ่ะ\"แยมบอกทุกคนที่กำลังงงอยู่
\"เอ้ย!!บ้าน่า มีที่ไหน พี่ปาท่องโก๋ป่วย อยู่โรงพยาบาลนู่นแน่ะ บ้าไปแล้วหรอ\"น้ำตาลบอกกับแยมและมองด้วยสีหน้าว่าแยมโกหก
\"เฮ้ย จริงๆนะ เค้าเห็นจริงๆ\"แยมบอกอีก
\"เฮ้ย แยม อย่าพูดเล่นดิ เรากลัวนะ\"นมข้นบอกพลางลูบแขนที่ขนลุกของตัวเอง
\"ก็ เราเห็นจริงๆนะ\"
\"เออๆ อย่าคิดไปทางลบสิ เธออาจจะตาฝาดหรือคิดจนเห็นภาพก็ได้\"
\"เออ ไปขึ้นตึก\"
วันนั้นแยมไม่เป็นอันเรียน เอาแต่คิดเรื่องนี้ตลอด
วันรุ่งขึ้น
\"แยมมมมมมมมมมมมมมมมมม\"หนมปังตะโกนเรียกแยมร้องไห้ใหญ่โต และลงไปนั่งกับพื้น ขาแข้งอ่อนจนยืนไม่ติด
\"ไร มีไร\"แยมถามและประคองเพื่อนซี้ขึ้นจากพื้น
\"พี่ปาท่องโก๋...ตายแล้ว!! ฮือๆๆ\"
\"ฮะ!!ตายแล้วหรอ\"ทีนี้ทั้ง2จึงลงไปกองกับพื้น แยมแทบจะเป็นบ้า
ข่าวนี้กระจายไปทั่วโรงเรียน ส่วนที่พี่ปาท่องโก๋มาหาแยมเพราะอยากมาเล่นด้วย วันนั้นเหมือนเมื่อวานเพราะว่าวันนี้แยมก็ไม่เป็นอันเรียนโดนครูว่าครูดุตั้งหลายครั้ง
ทำงานไม่ได้และไม่เข้าใจทุกที  แต่ไม่ใช่เพราะพี่ปาท่องโก๋มาทำหรอกนะ แต่เพราะว่าแยมเอาแต่คิดเรื่องนี้ตลอดเวลาน่ะสิ
และแต่นั้นมา แยมก็จะอุทิศส่วนกุศลไปให้พี่ปาท่องโก๋ตลอด ทุกคนในกลุ่มก็เหมือนกัน แยมสงสารแม่ของพี่ปาท่องโก๋มาก
เพราะว่าแม่พี่ปาท่องโก๋ร้องไห้ไม่หยุด เพราะทำใจไม่ได้นั่นเอง
                                  เป็นไงบ้างคะ  เป็นไงก็โพสกันหน่อยนะคะ  ขอบคุณค่ะ
                                                                                                  ไวท์ช๊อคโกแลต...
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น